چرا آموزش صبر به کودکان اهميت دارد؟
صبر فضيلت مهمي براي کودکان و بزرگسالان است. دنياي امروزي بسيار سريع و دست يافتني شده است. به طوري که حتي يک تاخير کوچک نيز ما را ورشکسته مي کند. با بزرگ تر شدن کودکان ما و ورود آن ها به دنياي بزرگسالي وضعيت از اين هم بدتر خواهد شد. در اين شرايط صبر کردن مي تواند بسيار سودمند باشد.
صبر مي تواند به کودکان کمک کند تا در هنگام بروز يک تاخير و ناکامي، آرام باشند. صبر به کودکان ياد مي دهد که اگر چيزي به نفع آن ها نيست، آن را رها کنند. صبر کردن به کودکان مي آموزد که نوبت را رعايت کنند، نوبت خود را به ديگري بدهند و اجتماعي تر و دوست داشتني تر بشوند. صبر همچنين باعث مي شود که کودکان بهتر خود را کنترل کنند. با وجود همه اين مزايا، برخي از والدين ترجيح مي دهند کودکانشان پرخاشگر باشند تا صبور، چرا که آن ها تصور مي کنند، چيزي که جهان امروز بدان نياز دارد، پرخاشگري است نه صبوري.
اما در مقابل، تحقيقات به وضوح نشان داده اند که کودکان صبور، در آينده به دانش آموزاني درخشان در مدرسه و افرادي موفق در اجتماع تبديل مي شوند.
مطالعه انجام شده در زمينه صبر کردن کودکان:
دانشگاه استانفورد چهل سال قبل آزمايشي روي کودکان انجام داد. آنها کودکان را به اتاقي بردند و به آنها مارشمالو دادند و به انها گفتند تصميم با شماست، يا کلوچه رو الان بخوريد يا اگر صبر کنيد بعد از 15 دقيقه کلوچه ديگري به شما جايزه داده خواهد شد. کودکاني که صبر کردند در آينده در تحصيلات دانشگاهي و تمام مراحل ديگر زندگيشان به مقدار چشمگيري موفق تر بودند. صبر را از کودکي به فرزندانمان بياموزيم.
سن مناسب براي آموزش صبر به کودکان:
در 14 ماه اول زندگي بايد خواسته هاي بچه ها بلافاصله انجام شود تا او را به اطمينان و احساس امنيت لازم برساند.
دو سالگي
تا دو سالگي خواسته هاي کودک بايد تا جاي ممکن زود انجام شود. در اين سن کودک را در مواردي ميتوان بين چند ثانيه تا يک دقيقه هم منتظر گذاشت.
دو تا پنج سالگي
بين دو تا پنج سالگي بايد صبر را به کودک آموخت. هر وقت کودک چيزي خواست بايد برآورده کردن خواسته او را کمي به تعويق بياندازيم.
براي مثال بگوييم: اول دستمو بشورم بعد بهت آب بدم. اول به بابا زنگ بزنم بعد بهت بستني بدم. کودکاني که از دو سالگي صبر کردن را مي آموزند و ياد مي گيرند لذت را براي پاداشي بيشتر به تعويق بياندازند در آينده انسان هايي بسيار موفق ترند. البته يک نکته مهم در اين بين وجود دارد و آن اينکه کودک بايد مطمئن باشد که حرف شما حرف است و قول شما قول. به بيان ديگر از پايان دوسالگي بايد پدر و مادر از فرزندشان بخواهند که براي هر کاري صبر کند.
چند ثانيه، چند دقيقه و حتي ساعت و روز. بدين ترتيب کودک متوجه مي شود رنج امروز مبنا نيست و رنج امروز و صبر امروز پاداشي در فردا به همراه دارد. کودک بايد لذت و رنج امروز را با لذت و رنج فردا مرتبط بداند. صبر کردن يا به زباني ديگر، به تاخير انداختن لذت به باور بسياري از دانشمندان کليد موفقيت و خوشبختي کودک در آينده است که از ابتداي 3 تا 6 سالگي فرصت پرورش آن است.
آموزش صبر به کودکان
1- بگذاريد انتظار بکشد
هرچيزي را خواست، بلافاصله به او ندهيد! اجازه بدهيد فرزندتان احساس ناخوشايند انتظار را تجربه کند؛ چون اين يک تغيير بزرگ و مهم است». به فرزندتان کمک کنيد که بي‌صبري خودش را مديريت کند.
2- از يک زمان سنج استفاده کنيد
بزرگ ترين چالش در آموزش صبر به کودکان اين است که آن ها مفهوم زمان را به خوبي درک نمي کنند. تفاوت بين «الان»، «به زودي» و «بعداً» براي آن ها به معني چند دقيقه است. بنابراين اگر شما به آن ها بگوييد که فلان کار بعداً انجام خواهد شد، آن ها سوال پرسيدن درباره آن موضوع را چند دقيقه ديگر شروع مي کنند. راهي که به آن ها احساس بهتري نسبت به کنترل زمان بدهد، دادن يک زمان سنج (ديجيتال يا ساعت شني، بسته به سنشان) است. به آن ها اجازه دهيد که به کمک يک زمان سنج بدانند که به طور دقيق چه مدت بايد منتظر باشند. تماشاي يک زمان سنج ديجيتال و يا يک ساعت شني يک راه عالي براي سپري شدن زمان طولاني مي باشد.
3- به قول هايتان عمل کنيد
اگر به کودکتان قول داده ايد که پس از آشپزي با وي نقاشي مي کشيد، به قولتان عمل کنيد. کودکتان نياز دارد، بفهمد که اگر صبورانه منتظر باشد، وعده گفته شده، انجام خواهد شد. اگر شما زير قولتان بزنيد، دفعه بعدي که از کودکتان بخواهيد صبر کند، او نمي فهمد که پس از انتظارش چه اتفاقي خواهد افتاد.
4- کودکتان را در اموري که نياز به صبر دارد، مشارکت بدهيد
کودکان را به کارهايي که فورا نتيجه نمي‌دهند و زمان مي‌برند تا به ثمر برسند، تشويق کنيد. مثلا از او بخواهيد با لگوهايش يک سازه‌ي متفاوت و کمي پيچيده‌تر بسازد، برايش پازل بخريد و از او بخواهيد همراه شما بذر گل بکارد و از آن مراقبت کند تا سبز شود. مطمئن شويد که کودک مدام با انواع گجت‌ها و بازي‌هاي کامپيوتري که فقط با فشار يک دکمه جواب مي‌گيرد، سرگرم نيست!
5- حواسشان را منحرف کنيد
به کودکان آموزش دهيد که چگونه به وسيله منحرف کردن حواسشان به چيزهاي ديگر، براي مثال: گوش کردن به موسيقي، تماشاي عبور و مرور مردم، تماشاي تلويزيون در اتاق انتظار، صحبت با کودکان هم سن و سال و . مي توانند انتظار را جذاب کنند.
6- به کودکتان درباره‌ي احساساتش بگوييد
کودک نوپا وقتي منتظر مي‌ماند، نمي‌تواند احساس سرخوردگي و يأس خود را بيان کند! اما شما مي‌توانيد براي احساسات مختلف او اسمي بگذاريد و کمکش کنيد آنها را به زبان بياورد. از طرفي وقتي موفق شد براي چيزي صبر کند، تشويقش کنيد. اگر کودک پيش‌دبستاني شما توانست در برابر چيزي صبوري به خرج دهد، به او بگوييد: «مي‌دونم که انتظار کار خيلي سختيه اما تو از پسش براومدي و اين خيلي خوبه. تو صبر کردي». نظر دکتر بروکس در اين مورد اين است که اگر شما براي صبر فرزندتان ارزش قائل شويد، او ترغيب مي‌شود بيشتر تلاش کند و به اندازه‌ي کافي صبر کند تا به نتيجه برسد.
گردآوري: بخش کودکان بيتوته
niniban.com
ooma.org
درباره این سایت